Κεφάλαιο έκτο,
Καλοκαίρι. Το καλοκαίρι συνήθως οι άνθρωποι είναι πιο φωτεινοί. Ίσως να είμαστε σαν τους ηλίανθους τελικά. Λαμπεροί και στραμμένοι προς στο φως. Αν έμαθα κάτι είναι πως όταν ζητάς να ανθίσεις πάντα θα σου έρχεται βροχή. Και όταν το καταλάβεις αυτό, όλα θα βγάλουν νόημα.
Μάλλον το καλοκαίρι είναι το τελευταίο συστατικό στην συνταγή. Λευκάδα, ξεγνοιασιά, μπάνια, παγωτά, παρέες, γλέντια, αγάπη, χαμόγελα· ναι πολλά χαμόγελα.
Κλείνεις τα μάτια και ξαφνικά περνάνε μπροστά σου τόσες αναμνήσεις.
Οι στιγμές μας θα είναι πάντα εκεί. Που να πάνε άλλωστε;