Κεφάλαιο πέμπτο,
Πόσες φορές βρίσκεις τον εαυτό σου να περιμένει, να διστάζει, να προσπαθεί να σε πείσει ότι δεν πρέπει. Δεν πρέπει οτιδήποτε. Δεν πρέπει να ρισκάρεις. Δεν πρέπει να το κάνεις. Η καρδιά να θέλει και το μυαλό όχι. Τελικά τι επιλέγεις; Την λογική ή το συναίσθημα;
Πάντα πίστευα πως καλύτερα να χες κάτι καλό που έχασες παρά να μην το είχες ποτέ. Αυτό μπορεί να ισχύει για πολλά πράγματα. Ευτυχία είναι οι στιγμές που βλέπεις τα όνειρα σου με τα μάτια ανοιχτά.
Αν δεν παλέψεις για αυτά τελικά τι έχει νόημα; Δεν θα είναι ποτέ όλα ιδανικά.
Θα έλεγα πώς αν έμαθα κάτι τους τελευταίους μήνες είναι ότι αν θες κάτι πραγματικά αυτό να κάνεις. Σήμερα και κάθε όποτε το θες και το λέει η καρδιά σου. Και ότι είναι να έρθει θα βρει το χώρο να τρυπώσει. Και στην τελική αν δεν ανακαλύψεις το που σε οδηγεί η καρδιά σου, θα καταλήξεις να ακολουθείς τα ίχνη των άλλων.
Σε ότι δεν ζήσαμε. Σε όσους δεν πρόλαβαν να τα ζήσουν. Σε όσους δεν άντεξαν.